Honderdjarige mevrouw Kambeel geniet nog volop

Geesje ten Napel groeide in Delft op als enig kind. “Ik had dolgraag een grote broer gehad, maar helaas was dat niet zo”, vertelt Geesje. Ze at graag bij een vriendinnetje die wel veel broers en zussen had. Dat vriendinnetje vond het bij haar wel lekker rustig. Ze ging in Delft naar de lagere school en daarna naar de huishoudschool. Vervolgens moest ze aan het werk. Toen ze na een tijdje een oproep zag voor technische meisjes greep ze de kans met beide handen aan.

Ze ging aan de slag in laboratorium Prinsen in Delft. “Ik vond het geweldig om  te werken met fotoapparatuur waar onder andere solderen bij kwam kijken”, vertelt Geesje glunderend. “Ik denk dat ik het werk nu ook nog wel zou kunnen.” Haar baas, de heer Prinsen, was meer een goede vriend dan werkgever voor haar. Tot haar 31e heeft ze bij laboratorium Prinsen gewerkt.

Ze trouwde in Delft met de heer Kambeel. Het was destijds gebruikelijk dat vrouwen na het trouwen stopten met werken. Haar twee kinderen zijn in Delft geboren. Beide echtelieden hadden meermaals tegen elkaar gezegd dat ze liever in de buurt van de bossen wilden wonen dan in de randstad. Hij kreeg een baan bij Philips in Almelo en het gezin trok in 1963 naar deze stad aan de AA.

Geesje Kambeel heeft tot haar 96 jaar zelfstandig gewoond en vele jaren alleen. “Dat ging best hoor”, vertelt ze. Ze woont nu vier jaar in Eugeria en het bevalt haar heel goed om niet meer alleen te wonen. Borduren en puzzelen waren grote hobby’s van haar.  
Fysiek gaat het ondertussen ietsje minder, maar haar geest laat haar nog absoluut niet in steek.

Ze geniet nog volop van het leven en haar familie en hoopt de burgemeester en de pers ook volgend jaar weer te zien  en spreken. Haar geheim voor zo’n mooi en lang leven: “Gewoon doorgaan met ademhalen.”